Tsjitsjikamma: 22-07 t/m 23-07
Door: Wilfried Bijl
Blijf op de hoogte en volg Wilfried
23 Juli 2015 | Zuid-Afrika, Tsitsikamma
22-07 Knysna - Tsjitsjikamma
Omdat de vorige dag vooral bestond uit regen en snelwegen hadden we extra veel zin in de volgende activiteit: kajakken in de oceaan. Helaas was de oceaan zo onstuimig dat het er niet in zat en na een kopje koffie begon het alternatief: een indrukwekkende tour door een township: in principe een krottenwijk met mensen die hopen een beter huis toegewezen te krijgen. Extra indrukkwekkend was een bezoek aan de kleuterschool waar de kinderen een liedje voor ons zongen. Wij reageerden met een prima uitvoering van 'in de maneschijn' en er volgden veel high fives en foto's waarbij de kinderen zichtbaar veel plezier hadden om zichzelf terug te zien op de camera's. Na het township volgde een korte shopstop en de rit werd vervolgd richting de Eastern Cape.
Op de grens tussen de Western en Eastern Cape bevind zich een 216 meter hoog viaduct waar je natuurlijk een fantastisch uitzicht had, zolang je niet te ver naar beneden keek. Onze gids Gift grapte door te vragen wie er zin had om te bungyjumpen vanaf dit viaduct. Er gingen 8 handen omhoog, de ene sneller dan de ander. Ikzelf twijfelde maar tijdens het twijfelen zag ik dat mijn hand ook in de lucht hing. Ergens dacht ik dat Gift een grap maakte, totdat na het viaduct een afslag volgde richting Bungy...
Na een korte lunch met niet te veel eten en niet te veel nadenken, liepen we richting het viaduct dat er prachtig bij lag. We liepen de gids achterna op de doorzichtige loopbrug en met elke stap werd de diepte groter en dacht een deel van je: ben je gek, ga je hier naar beneden springen? Meteen maar besloten dat naar beneden kijken me niet zou gaan helpen, ook anderen zien springen op de schermen was geen goed idee. Een voor een werden we gekozen voor onze beurt en na lang wachten was ik als laatste van onze groep aan de beurt. Na wat kalmerende woorden van de crew werd ik naar de rand geholpen en toen begon het aftellen: 3, 2, 1...
De 1e seconde van de val was het ergst en een deel van je denkt: wat doe je? Je laat immers alle controle los en vertrouwt op het touw terwijl de grond onder je voeten verdwijnt. Daarna ga je 2 seconden lang met 120 km/u de afgrond in en is het een fantastische sensatie met het beste uitzicht ter wereld, waar je helemaal alleen in alle stilte van kunt genieten als je eenmaal stil hangt. Als je omhoog wordt gehesen en weer vaste grond onder je voeten hebt, ben je erg blij dat je het gedaan hebt, hoe eng het ook was. Motto van de vakantie was vanaf nu: Bij twijfel, springen!!!
Toen we welverdiende certificaat ophaalden, kwamen we erachter dat dit de hoogste bungy-jump sprong ter wereld is en we liepen tevreden terug naar de truck. Na 15 kilometer kwamen we aan op Tsjitsjikamma camping wat rechtstreeks aan de zee lag en waar we 2 nachten zouden slapen. Kijkend over de woeste golven bij ondergaande zon keken we terug op een memorabele dag, die werd afgesloten met vlees, bier en verhalen over Zuid-Afrika.
23-07 Tsjitsjikamma
Op deze mooie locatie was de geplande rustdag zeer welkom. Pas om 08.00 stonden we in alle rust te ontbijten... tot we opeens door chauffeur Stephan werden geroepen dat er iets in de zee te zien was. We stormden zijn kant op en zagen aan de kust een school van ongeveer 50 dolfijnen, die de hele dag zou blijven. De zon begon langzaam te schijnen en we begonnen aan onze eerste hike naar de houten hangbrug. Alles in rustig tempo, bakje koffie erbij en om 13.00 terug voor lunch.
Na lunch met een klein groepje mannen besloten om naar de waterval te hiken. We pakten meteen een lekker tempo op wardoor er zelfs geen tijd was om af en toe naar het water te speuren naar walvissen. Er waren er al meerdere gespot die dag, maar ik had er nog geen een gezien, ondanks dat die beesten best groot zijn. De eindbestemming was een prachtig stukje ruige natuur met voor ons de imposante waterval en achter ons de woeste golven van de Indische Oceaan. Bij terugkomst kwam de regen (en af en toe hagel) steeds harden naar beneden, dit schrok onze huisdieren (de dolfijnen) niet af want die waren er nog steeds, maar wij besloten na dinner op tijd de tent op te zoeken.
Omdat de vorige dag vooral bestond uit regen en snelwegen hadden we extra veel zin in de volgende activiteit: kajakken in de oceaan. Helaas was de oceaan zo onstuimig dat het er niet in zat en na een kopje koffie begon het alternatief: een indrukwekkende tour door een township: in principe een krottenwijk met mensen die hopen een beter huis toegewezen te krijgen. Extra indrukkwekkend was een bezoek aan de kleuterschool waar de kinderen een liedje voor ons zongen. Wij reageerden met een prima uitvoering van 'in de maneschijn' en er volgden veel high fives en foto's waarbij de kinderen zichtbaar veel plezier hadden om zichzelf terug te zien op de camera's. Na het township volgde een korte shopstop en de rit werd vervolgd richting de Eastern Cape.
Op de grens tussen de Western en Eastern Cape bevind zich een 216 meter hoog viaduct waar je natuurlijk een fantastisch uitzicht had, zolang je niet te ver naar beneden keek. Onze gids Gift grapte door te vragen wie er zin had om te bungyjumpen vanaf dit viaduct. Er gingen 8 handen omhoog, de ene sneller dan de ander. Ikzelf twijfelde maar tijdens het twijfelen zag ik dat mijn hand ook in de lucht hing. Ergens dacht ik dat Gift een grap maakte, totdat na het viaduct een afslag volgde richting Bungy...
Na een korte lunch met niet te veel eten en niet te veel nadenken, liepen we richting het viaduct dat er prachtig bij lag. We liepen de gids achterna op de doorzichtige loopbrug en met elke stap werd de diepte groter en dacht een deel van je: ben je gek, ga je hier naar beneden springen? Meteen maar besloten dat naar beneden kijken me niet zou gaan helpen, ook anderen zien springen op de schermen was geen goed idee. Een voor een werden we gekozen voor onze beurt en na lang wachten was ik als laatste van onze groep aan de beurt. Na wat kalmerende woorden van de crew werd ik naar de rand geholpen en toen begon het aftellen: 3, 2, 1...
De 1e seconde van de val was het ergst en een deel van je denkt: wat doe je? Je laat immers alle controle los en vertrouwt op het touw terwijl de grond onder je voeten verdwijnt. Daarna ga je 2 seconden lang met 120 km/u de afgrond in en is het een fantastische sensatie met het beste uitzicht ter wereld, waar je helemaal alleen in alle stilte van kunt genieten als je eenmaal stil hangt. Als je omhoog wordt gehesen en weer vaste grond onder je voeten hebt, ben je erg blij dat je het gedaan hebt, hoe eng het ook was. Motto van de vakantie was vanaf nu: Bij twijfel, springen!!!
Toen we welverdiende certificaat ophaalden, kwamen we erachter dat dit de hoogste bungy-jump sprong ter wereld is en we liepen tevreden terug naar de truck. Na 15 kilometer kwamen we aan op Tsjitsjikamma camping wat rechtstreeks aan de zee lag en waar we 2 nachten zouden slapen. Kijkend over de woeste golven bij ondergaande zon keken we terug op een memorabele dag, die werd afgesloten met vlees, bier en verhalen over Zuid-Afrika.
23-07 Tsjitsjikamma
Op deze mooie locatie was de geplande rustdag zeer welkom. Pas om 08.00 stonden we in alle rust te ontbijten... tot we opeens door chauffeur Stephan werden geroepen dat er iets in de zee te zien was. We stormden zijn kant op en zagen aan de kust een school van ongeveer 50 dolfijnen, die de hele dag zou blijven. De zon begon langzaam te schijnen en we begonnen aan onze eerste hike naar de houten hangbrug. Alles in rustig tempo, bakje koffie erbij en om 13.00 terug voor lunch.
Na lunch met een klein groepje mannen besloten om naar de waterval te hiken. We pakten meteen een lekker tempo op wardoor er zelfs geen tijd was om af en toe naar het water te speuren naar walvissen. Er waren er al meerdere gespot die dag, maar ik had er nog geen een gezien, ondanks dat die beesten best groot zijn. De eindbestemming was een prachtig stukje ruige natuur met voor ons de imposante waterval en achter ons de woeste golven van de Indische Oceaan. Bij terugkomst kwam de regen (en af en toe hagel) steeds harden naar beneden, dit schrok onze huisdieren (de dolfijnen) niet af want die waren er nog steeds, maar wij besloten na dinner op tijd de tent op te zoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
