Sierra Nevada 02/08 t/m 04/08
Door: Wilfried
Blijf op de hoogte en volg Wilfried
02 Augustus 2014 | Spanje, Trevélez
Tarifa - Orgiva 02-08
De trip naar Marokko was natuurlijk best intensief dus onze start was langzaam. Na het uitchecken van de camping gooiden we het dak open en reden langs de kust weg uit Tarifa. Bestemming: onbekend! We hadden geen plan voor deze dag, en we eindigden 274 km verder in Orgiva, aan de voet van het Sierra Nevada gebergte.
Trevelhos 03-08
Vanaf Orgiva was het 30 km rijden naar Trevelhos, dit is een stadje wat vrij diep in het nationaal park ligt en waar ze een goede camping zouden hebben. 30 km rijden in de bergen duurt echter al snel een uurtje, maar met het dak open en adembenemende uitzichten is dat geen straf. Eenmaal aangekomen in Trevelhos was er een plekje vrij op het hoogste gedeelte van de camping, met uitzicht op de bergen en het stadje in de vallei. Maureen besloot hiervan te gaan genieten met een boekje en een wijntje. Ik besloot een stukje te gaan hiken en volgens de receptioniste kon dat het beste langs de rivier. Ik besloot over de autoweg langs de rivier te lopen, maar raakte na een paar km steeds verder verwijderd van de rivier. Had ik misschien niet over de autoweg moeten lopen, maar direct over de oever van de rivier? Ik besloot naar beneden te klimmen (niet helemaal de bedoeling) en terug over de oever van de rivier te lopen. Ook dit bleek niet helemaal de bedoeling: ik heb zo'n 10 keer de rivier moeten oversteken en aardig klim- en klauterwerk moeten toepassen om terug te keren. Onder de schrammen en met doorweekte schoenen bereikte ik tot mijn grote opluchting de bewoonde wereld weer, de lokale bewoners moeten vreemd opgekeken hebben toen ik uit de bosjes kwam zetten. Hoe dan ook een, het was een mooi avontuur, een beetje als 'Into the Wild' (maar dan met cabrio bij de tent en met een verfrissende duik in het zwembad bij terugkomst).
Capileira 04-08
De volgende dag besloten we samen een stuk te gaan lopen en volgens de Lonely Planet kon dit het beste in het nabijgelegen Capileira. Een hoop scherpe bochten verder kwamen we aan in het stadje en na wat mentale oplading op een terrasje kon de tocht van 4 uur beginnen, die moest dienen als warmlopen voor de geplande tocht van morgen. De bestemming was een spookstadje wat in de winter vol loopt door de wintersport, maar in de zomer verlaten is. De start was prima en met fris water uit de lokale beekjes bereikten we na 1,5 uur het stadje al. Ons was verteld dat dit precies op de helft zat, dus we dachten: nog even 1,5 terug lopen en dan weer het zwembad in. Het liep anders.... op de terugweg verbaasden we ons er over dat de tocht steeds meer omhoog en niet in de richting van Capileira leek te lopen. Maarja, misschien was dit gewoon de route en we volgden toch echt de bordjes voor route 68. Totdat we deze bordjes niet meer tegenkwamen, en bij splitsingen constant moesten gokken waarheen te gaan. Toen de route dood bleek te lopen bij een verlaten ranch, keerden we terug naar een vorige splitsing, maar welke route we ook volgden, nergens kwamen we de bordjes weer tegen, en we besloten terug te lopen naar het laatst geziene bordje voor route 68. We bleken een bordje gemist te hebben, maar deze route leek compleet verkeerd te lopen en met de moed inmiddels in onze schoenen besloten we via de heenroute terug te lopen. Totdat we plotseling een bordje in de goede richting zagen met daarop route 69... in plaats van 68. We hadden zo'n 3 uur vertraging opgelopen, de terugweg hadden we ook binnen 1,5 uur afgerond, maarja zo wordt een looproute van 4 uur al snel 6 uur en we ploften neer bij een terrasje en beseften dat de tocht van morgen naar de top van Sierra Nevada er helaas niet meer inzat. Helaas, we hebben er maar een relaxte avond van gemaakt met film, wijn en uitzicht op de bergen.
De trip naar Marokko was natuurlijk best intensief dus onze start was langzaam. Na het uitchecken van de camping gooiden we het dak open en reden langs de kust weg uit Tarifa. Bestemming: onbekend! We hadden geen plan voor deze dag, en we eindigden 274 km verder in Orgiva, aan de voet van het Sierra Nevada gebergte.
Trevelhos 03-08
Vanaf Orgiva was het 30 km rijden naar Trevelhos, dit is een stadje wat vrij diep in het nationaal park ligt en waar ze een goede camping zouden hebben. 30 km rijden in de bergen duurt echter al snel een uurtje, maar met het dak open en adembenemende uitzichten is dat geen straf. Eenmaal aangekomen in Trevelhos was er een plekje vrij op het hoogste gedeelte van de camping, met uitzicht op de bergen en het stadje in de vallei. Maureen besloot hiervan te gaan genieten met een boekje en een wijntje. Ik besloot een stukje te gaan hiken en volgens de receptioniste kon dat het beste langs de rivier. Ik besloot over de autoweg langs de rivier te lopen, maar raakte na een paar km steeds verder verwijderd van de rivier. Had ik misschien niet over de autoweg moeten lopen, maar direct over de oever van de rivier? Ik besloot naar beneden te klimmen (niet helemaal de bedoeling) en terug over de oever van de rivier te lopen. Ook dit bleek niet helemaal de bedoeling: ik heb zo'n 10 keer de rivier moeten oversteken en aardig klim- en klauterwerk moeten toepassen om terug te keren. Onder de schrammen en met doorweekte schoenen bereikte ik tot mijn grote opluchting de bewoonde wereld weer, de lokale bewoners moeten vreemd opgekeken hebben toen ik uit de bosjes kwam zetten. Hoe dan ook een, het was een mooi avontuur, een beetje als 'Into the Wild' (maar dan met cabrio bij de tent en met een verfrissende duik in het zwembad bij terugkomst).
Capileira 04-08
De volgende dag besloten we samen een stuk te gaan lopen en volgens de Lonely Planet kon dit het beste in het nabijgelegen Capileira. Een hoop scherpe bochten verder kwamen we aan in het stadje en na wat mentale oplading op een terrasje kon de tocht van 4 uur beginnen, die moest dienen als warmlopen voor de geplande tocht van morgen. De bestemming was een spookstadje wat in de winter vol loopt door de wintersport, maar in de zomer verlaten is. De start was prima en met fris water uit de lokale beekjes bereikten we na 1,5 uur het stadje al. Ons was verteld dat dit precies op de helft zat, dus we dachten: nog even 1,5 terug lopen en dan weer het zwembad in. Het liep anders.... op de terugweg verbaasden we ons er over dat de tocht steeds meer omhoog en niet in de richting van Capileira leek te lopen. Maarja, misschien was dit gewoon de route en we volgden toch echt de bordjes voor route 68. Totdat we deze bordjes niet meer tegenkwamen, en bij splitsingen constant moesten gokken waarheen te gaan. Toen de route dood bleek te lopen bij een verlaten ranch, keerden we terug naar een vorige splitsing, maar welke route we ook volgden, nergens kwamen we de bordjes weer tegen, en we besloten terug te lopen naar het laatst geziene bordje voor route 68. We bleken een bordje gemist te hebben, maar deze route leek compleet verkeerd te lopen en met de moed inmiddels in onze schoenen besloten we via de heenroute terug te lopen. Totdat we plotseling een bordje in de goede richting zagen met daarop route 69... in plaats van 68. We hadden zo'n 3 uur vertraging opgelopen, de terugweg hadden we ook binnen 1,5 uur afgerond, maarja zo wordt een looproute van 4 uur al snel 6 uur en we ploften neer bij een terrasje en beseften dat de tocht van morgen naar de top van Sierra Nevada er helaas niet meer inzat. Helaas, we hebben er maar een relaxte avond van gemaakt met film, wijn en uitzicht op de bergen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
